پرسش‌نامه‌های مقطعی
… یه جایی می خوندم که برای ارزیابی میزان شناخت شما نسبت به نورچشمی، پرسش‌نامه‌ای رو معرفی کرده بود که اگر شما بتونید جواب همه این پرسش‌ها را بدید، احتمالاً زمان زیادی را صرف فرزند خود می‌کنید
و اگر در پاسخ به این پرسش‌ها تردید داشته باشید یا پاسخ‌های شما صحیح نباشه، نشون میده بین شما و فرزندانتان شکاف قابل‌توجهی ایجاد شده!!!
بریم سراغ سؤالات
آیا واقعاً می‌دانید:
فرزند نوجوان شما هم اکنون بیشتر انرژی خود را برای چه کاری صرف می‌کند؟
فرزند شما با چه مشکلی درگیر است و آیا می‌تواند آن را حل کند؟
کدام ناملایمات بیشتر از همه نوجوان شما را خشمگین می‌کند؟
چه کسی بیشترین تأثیر را در رفتارها و افکار فرزند شما دارد؟
آیا نام سه نفر از نزدیک‌ترین دوستان فرزند خود را می‌دانید؟
اگر فرزند شما به مشکلی برخورد کند به چه کسی پناه می‌برد و به چه کسی اعتماد خواهد کرد؟
فرزند شما چه چیزی را بزرگ‌ترین نقطه‌ضعفش می‌داند؟
او بزرگ‌ترین دشمن خود را چه کسی می‌داند؟
فرزند نوجوان شما چه زمانی از روز را بیشتر دوست دارد؟
فیلم موردعلاقه فرزند شما چیست؟
فرزند شما چه چیزی را بزرگ‌ترین قوت خود می‌داند؟
رنگ موردعلاقه فرزند شما چیست؟
سرگرمی موردعلاقه فرزند شما چیست؟
داستان موردعلاقه فرزند شما چیست؟
قهرمان‌های موردعلاقه نوجوان شما چه کسانی هستند؟
او به چه نوع موسیقی، گروه و ترانه علاقه دارد؟
کتاب موردعلاقه فرزند شما چیست؟
او کدام برنامه‌های تلویزیونی را دوست دارد؟
او چه تنقلات و خوراکی‌هایی را دوست دارد؟
او درباره بدن خودش چه نظری دارد؟
لینک سایتی که این پرسش‌نامه رو گذاشته ارسال می‌کنم
ولی بعدش حتماً به نقدی که راجع به این نوع پرسش‌نامه‌ها دارم توجه کنید
دوستان مواردی که در این پرسش‌نامه آمده است و یا در پرسش‌نامه‌های مشابه این دیده می‌شود،
اصولاً بر مبنای یک‌رشته دیتاهای مقطعی است که نه‌تنها والدین بلکه یک مدیر متبحر مدرسه هم می‌تواند راجع به دانش‌آموزان خود این اطلاعات را کسب کند.
اینکه شاگردانش به چه چیزی علاقه‌مند هستند… چند دوست صمیمی دارند… یا تفریح فیلم و موسیقی موردعلاقه آنها چیست…
حتی هم‌کلاسی‌های بچه‌ها هم می‌توانند راجع به این موضوعات اطلاعات خوبی به دست آورند. ولی اینکه دانستن این موارد نشان دهد ما برای فرزندمان وقت کیفی می‌گذاریم،
و ندانستن آن به این معنا باشد که بین ما و فرزندان فرزندانمان شکاف ارتباطی قابل‌توجهی هست،
این موضوع جای بررسی جدی‌تری دارد. چرا که همه ما سراغ داریم از خاطرات نسل‌های قبلی که حتی راجع به این مسائل شخصی فرزندانشان اطلاعاتی نداشتند؛ ولی به این معنا نبود که بین آنها و نور چشمی‌هایشان شکاف ارتباطی وجود دارد.
یا دانستن اینکه چه چیزی کودک ما را خوشحال می‌کند و چه چیزی او را ناراحت، یا در چه مواقعی نوجوان ما عصبانی می‌شود، لزوماً نمی‌تواند شناخت درستی را شامل شود؛ چون ما در بهترین حالت، مهم‌ترین تایمی که با بچه‌ها ارتباط داریم، زمان بعد از مدرسه یا مهدکودک است، لذا سهم بسیاری از فاکتورها و متغیرهای مؤثر، در تایم طلایی روز و داخل مدرسه از دسترس ما خارج است.
بنابراین نمی‌توانیم صددرصد بگوییم که آنچه ما در پاسخ به این نوع سؤالات پرسش‌نامه می‌نویسیم، کاملاً با واقعیت تجربه شده کودک مطابقت دارد.
بنابراین شناخت بچه‌ها و ارتباط‌گرفتن با آنها موضوعی است که لزوماً با داشتن یک نسبت نزدیک مثل والد فرزندی یا خواهر و برادری یا همسر بودن به وجود نمی‌آید؛ بلکه در کنار آن ما نیاز به شناخت مبتنی بر تعالیم روان‌شناسی مانند شخصیت‌شناسی داریم تا بتوانیم رابطه آرمانی موردنظر خود را با مهم‌ترین انسان‌های زندگی‌مان برقرار کنیم.
دوستان در دورهٔ والدگری شخصیت مدار دقیقاً همین هدف دنبال می‌شود؛ یعنی با استفاده از آزمون‌های معتبر روان‌سنجی کد شخصیتی مادر و کد شخصیتی کودک را به دست می‌آوریم و نحوهٔ ارتباط والد و کودک را بر اساس این دو کد شخصیتی آماده و به والدین آموزش می‌دهیم؛ لذا محتوای آموزشی برای هر خانواده منحصربه‌فرد خواهد بود.
خوشبختانه نظرسنجی‌ها نشان داده که اکثر والدینی که این دوره را گذرانده‌اند ابراز رضایت کرده‌اند و لذا این دوره برای تمام خانواده‌ها اعم از خانواده‌هایی که با فرزندشان مشکل‌دارند و یا مشکلی ندارند؛ ولی علاقه‌مند هستند که یک فرزندپروری اصولی را تجربه کنند، مفید و مؤثر خواهد بود.
محتوایی که مطالعه کردید کاملاً تخصصی و منحصر به این سایت می‌باشد و از هیچ منبع دیگری کپی نشده است.
برای اطلاعات بیشتر دربارهٔ دوره‌های والدگری شخصیت مدار از طریق پیام‌رسان‌ها با ما در ارتباط باشید
09352524603
09912012370
دکتر مریم عیسی زاده
متخصص شخصیت شناسی کودکان و نوجوانان